Born after 1979, people of Generation Y are the main source for employers now or in very near future. Is Gen Y all the same? What main traits do they present? Who are the people we are about to be guided by? Where are they going to guide us to? Urodzeni po 1979 roku, przedstawiciele Generacji Y stanowią podstawę zatrudnianych dla pracodawców już teraz lub w niedalekiej przyszłości. Jakie jest pokolenie Y? Czym się charakteryzuje, czy można je wrzucić do jednego worka? And what kind of journey it is gonna be?
It would be a great mistake if anybody tried to describe whole the Gen Y as one characteristic cohort, however there are 2 main trends/groups/ of their mentality, which is shown in the way they look at their professional and private lives. No matter which trend we would like to describe as the good one or the bad one, both these groups will dominate on future business and life solution.
The first group of them can be perfectly described by a UK Law&Business student (last year) who financially depends just on herself: Here it is:
”Now I have been living like a crazy one, I have no time to read anything but books I need to pass my exams. I have no time for searching on the internet for „funny” or „lovely” stuff. I do not attack others who do it and I do not depreciate them, maybe I simply envy them that they can afford such a non-constructive hobby. All I want to say is that all I do has to drive me to my professional future, just because I permanently don’t have time for anything else. If I desire a piece of culture in my present life I choose to go to a museum and then it gives me two profits: personal as a piece of culture to enjoy and the second which is so called „bon ton” in any recruitment interview, which will prove I „have an idea” about everything not only about professional part of my future life. I run 3 lives in my head now. I want to be a Great one, so I have to dedicate or, better to say, devote myself to my studies and get my internship in a law company, if I don’t get it, I won’t become a lawyer ever, and I swear there are about 2000 candidates for 14 vacancies at Law Companies in UK. I am just about to reach my goal, so everything counts, everything. I listen to the audio of The Economist while I walk or run. I have no time for anything which doesn’t get me closer to my goals.”
So, it’s the best example what this group of Gen Y thinks and how they treat their life preparation which has to drive them to get the jobs they want. They believe that the best ones will have the best. What do the best ones mean in their opinion? The best ones are the people who will be skilled the most in the area they are studying, the most flexible and the most adaptive to any circumstances they might be surrounded by, often in a very surprising way. Also, according to them, the best ones are those who are very clear about what they are able to do, who can fight for what they want knowing (at least for a specific period) their place in a row. Skilled, professionally specialised, absolutely friendly to all new released digital tools and social-media intercommunication. But.
As educated and skilled, they are scared and afraid. They are thrilled with what they see 
in Gen X hands. They are afraid they won’t be allowed to do what they want to work so much with. They don’t trust anybody who ‚rules’ already. On one side they are ready to fight till the end to get what they want, but on the other side they know they are like a butterfly in a very strong wind of the present economical corporation world. All this is because, like they say, they are children of parents, who did everything possible to give them opened world’s gate, but is has appeared that they are not ready to this ‚whole’ world lying at their feet. They have gotten a key to the gate, the key of education, foreign languages, open borders, digital possibilities, technical solutions, but the key DOES NOT open the gate as easily as they were told it would have opened. They discover now that education, skills, languages are not the only key to professional possibilities treasury.
What is very typical for this group is a specific cut off from their emotions due to being over-intellectualised. They cut off emotions from their life, because they came up to a realisation that being emotionally open causes weakness. They believe that weak people, in today’s fighting world, fighting for a well-paid job, lose. The cut off, which happened very early in their lives, mainly during their time in high schools or in the beginning of their university lives, gave them illusory belief in being strong. While they cut off their emotions they aren’t able to train the real emotional strength, which might make them truly stronger than others. They decided if they did so, they would be indestructible, namely: if I don’t own something, it cannot be used against me ever.
So they are trapped, thus having no real strength, which can come only from personal experience on how to build oneself strong due to what happens, instead of avoiding real hard-life events, they are loosing a real emotional life coaching. Of course, they are theoretically prepared how to manage emotional obstacles or problems, but they have no practice. They are not family focused, don’t want to have children or be stuck in a relationship. They don’t build a relationship, but professional connections.
They intellectualise everything, they are verbaly fluent, and very intellectually prepared. They are energetic leaders, but they lack empathy, they can guide people they will manage, but most of them will follow just their own goals. They have become like snails in their delicate shells, however they were trying to be like Ninja turtles. Will they be perfect employees? Perfect for whom?
The second main group among born after 1997 is the group of people who because of what they see in the present world, a part of their parents’ lives, ruled by Gen X, say NO. They get rid of all this stuff from their lives, they don’t want to fight in the name of getting a well-paid or a secure job position, not wanting to become a part or a member of digital Darwinism. They want inner balance, want to follow idealistic situations, they are looking for anything that can protect them from taking part in the rat race in nowadays business world. They prefer less, and even less than less, in return for having a job where they can depend on themselves. They are Y-Hippies (or Underground Millennium Generation), they stand for believing in perfect love, relationships lasting forever, they want strong emotions and deep feelings in their lives.
They use creative imagination, not the synthetic one. While looking for the right place for themselves, they don’t want to sacrifice their idealistic dreams in return for well paid positions in corporations. They are well educated as well, they know languages, and are able to live in any part of the world, but wherever they go there are their emotions and dreams which guide them. They are very emphatic and for that they would be able to manage people in the future, however they are not energetically filled by leadership or competition in any form. Like the first group I have described above, they are scared too. They are looking at the surrounding world with fear, but as opposed to „the fighting ones”, they admit they are scared. Despite being scared or frightened, they will follow anything they love or deeply believe in. They will be loyal, truehearted and faithful colleagues, ready for helping and sharing ideas for common profits (or a common, shared-together purpose), but they won’t do anything they don’t believe in. They will get involved in something they deeply believe in, and will be able to struggle for it with all their heart for everybody involved with them or looped by a situation. But. But they will go away, quit, leave if they feel betrayed. Will they be perfect employees? If yes, so for whom?
I have presented two main groups of Gen Y and it is clear that this Gen Y rainbow has many colours. However these two are the most characteristic. Both want to change the present world, want to change what they see around according to their needs followed by their hearts and minds. Both want to change the world for a better one.
The question is if we, people from Gen X, the present employers, are ready for making a good choice in future recruitment? Do we have the required knowledge to choose right? What do we need to pick the best employees, who will impact our future business and personal lives? Are we ourselves ready for changes which are inevitable, changes which will guide us to confront complex transformation in future business world?
I will answer these questions in the next part of ”Gen Y – part 2, (We)” very soon. Stay tuned, follow me on Twitter @ElwiraStadnik
@ElwiraStadnik
***
Jacy są ludzie, którzy już niedługo będą główną siłą napędową świata ekonomii, dokąd nas poprowadzą i jak nas poprowadzą?
Zdecydowanie nie można całej tej Generacji Y, generacji Millenium, kategoryzować w jednym wspólnym dla nich wszystkich „worku”, ale można wyodrębnić 2 główne nurty mentalności i podejścia do życia (zarówno osobistego jak i zawodowego), i bez względu na ocenę, który z tych nurtów jest lepszy lub gorszy, tak czy inaczej oba będą miały dominujący wpływ na rozwój biznesu i rozwiązań przyszłego życia.
Pierwszy z tych nurtów doskonale charakteryzuje cytat z wypowiedzi, studentki ostatniego roku prawa w UK, samodzielnie utrzymującej się finansowo: „ Zapierd….. tak strasznie, że nie mam czasu nawet normalnych książek czytać, a tym bardziej spędzać iluś godzin dziennie na oglądaniu „ładnych rzeczy w internecie”. Nie mówię tego jako atak, bo może po prostu zazdroszczę ludziom, którzy mają czas na takie w gruncie niekonstruktywne hobby. U mnie wszystko, co robię musi zdać test „przydatności na przyszłość” z ciągłego braku czasu. W związku z czym, jak bym chciała sztuki czy wydarzeń kulturalnych, to pójdę do muzeum i wtedy ma to 2 korzyści: osobistą i przyda mi się do ubiegania się o prace przez wymagany bon ton (że ja coś wiem o wszystkim). Nie mam czasu na pierdółki, bo w głowie żongluję 3 różne tryby życia na raz. Chcę być wielka, więc muszę się teraz poświęcić bardzo studiom i dostaniu stażu, bez którego nigdy nie dostanę tytułu prawnika, a statystyki są 14:2000 – przysięgam prawdziwe proporcje aplikantów na wolne miejsca. Dlatego teraz przy końcówce wszystko się liczy. Ja nawet w biegu słucham audio The Economist, żeby wiedzieć co się wszędzie dzieje.”
I ta wypowiedź jest najlepszym dowodem na stosunek do przyszłości tej części Gen Y, która uważa, że tylko najlepsi dostaną to, co najlepsze. Co to znaczy najlepsi wg nich samych? Najlepsi to tacy, którzy będą mieli najbardziej wyspecjalizowane umiejętności, będą potrafili się najszybciej adaptować do nowych warunków, często zmieniających się w zaskakujący sposób. Najlepsi to tacy, którzy będą absolutnie świadomi tego, co potrafią i będą gotowi walczyć o swoje, a jednocześnie znający (na pewien czas) swoje miejsce w szeregu. Wyspecjalizowani, wyedukowani, obeznani ze wszystkimi najnowszymi cyfrowymi gadżetami i socjal-medialno-komunikacją. Ale.
Ale równie co wyspecjalizowani i wyedukowani, są tak samo przestraszeni. Przestraszeni tym, co widzą w rękach Generacji X. Przestraszeni, że nie zostaną dopuszczeni do robienia tego, o co tak mocno walczą. Nie mający zaufania do nikogo, kto już „rządzi”. Z jednej strony gotowi walczyć do upadłego o dobrą pracę, a z drugiej strony mający świadomość, że są niczym pyłek w wirze machiny dzisiejszego świata ekonomicznych korporacji. Jest tak, ponieważ jak twierdzą, są dziećmi tych, którzy zrobili wszystko, aby oni mieli lepiej, dziećmi rodziców, którzy „otworzyli” im bramy do całego świata, a okazuje się, że oni psychicznie nie są wcale gotowi na ten „cały świat” u ich stóp. Że klucz, który dostali w postaci doskonałego wykształcenia, możliwości technicznych, cyfrowych, medialnych – NIE OTWIERA tej bramy tak łatwo, jak było im to przekazywane podczas dorastania. Że wykształcenie, umiejętności, znajomość języków obcych, nie są wcale kluczem do skarbca możliwości zawodowych.
To, co charakterystyczne dla tej części Gen Y, to specyficzne odcięcie się od emocjonalności na rzecz przeintelektualizowania. Odcięli się od emocji, ponieważ bardzo szybko uznali, że bycie zbyt emocjonalnym prowadzi do swoistej, ich zdaniem, słabości. A przecież wiedzą po swojemu, że słabi w dzisiejszym świecie walki o dobrą pracę – przegrywają. Odcięcie emocjonalne, które nastąpiło dosyć szybko (z reguły w czasie kiedy chodzili do liceum lub tuż po) dało im złudne przekonanie o swojej sile. Jednakże ponieważ odcięli się od emocji i uczuć dosyć szybko, nie pozwolili sobie na
wytrenowanie siły emocjonalnej, siły, która uczyniłaby ich naprawdę silniejszymi. Uznali bowiem, że samo odcięcie się od emocji uczyni ich niezniszczalnymi (skoro czegoś nie mam, to przecież to nie może zostać użyte przeciwko mnie). I znaleźli się w swoistej pułapce, ponieważ nie mając w sobie siły, wynikającej z własnych nabytych samodzielnie doświadczeń o tym, jak budować siebie silnego na podstawie tego, co się dzieje, pozbawili się praktyki w stawaniu się naprawdę silnymi, czyli rzeczywistego treningu. Oczywiście posiadają doskonałą wiedzę teoretyczną na temat radzenia sobie w sytuacjach krytycznych, ale nie mają praktyki. Są jak ślimaki w swoich, jakże de facto delikatnych skorupach, choć dążyli do tego, aby być jak żółwie Ninja. Wszystko intelektualizują, są sprawni werbalnie, są bardzo sprawni intelektualnie. Czy będą idealnymi pracownikami? Idealnymi dla kogo?
Drugi główny trend wśród przedstawicieli Gen Y to ci, którzy właśnie na skutek tego, co widzą, na skutek tego, co jest udziałem ich rodziców – mówią NIE i odpuszczają jakąkolwiek walkę na rzecz zdobycia za wszelką cenę „pewnej” pracy, stabilnego zatrudnienia czy dobrowolnego znalezienia się w środowisku digitalnego darwinizmu. Chcą spokoju wewnętrznego, chcą podążać za idealnymi sytuacjami, szukają czegoś, co uchroni ich od znalezienia się w rzeczywistości otaczającego ich obecnego świata „wyścigu o stanowiska”. Wolą mniej, a nawet bardzo mało, na rzecz robienia tego, w czym czują się zależni wyłącznie od samych siebie. Są takim nowym Y – Hippie (lub jak to nazywam: Underground Millenium Gen), chcą wierzyć w idealną miłość, w związki na całe życie, chcą emocji i chcą uczuć. Są kreatywni twórczo, a nie syntetycznie. Szukając miejsca dla siebie, nie chcą poświęcać swoich marzeń na rzecz dopasowania się do reszty korporacyjnego świata. Oni również są wykształceni, znają języki, potrafią się znaleźć w każdej sytuacji w każdym miejscu na świecie, ale tam, gdzie się poruszają kierunkowskazem dla nich są ich emocje i marzenia. Są empatyczni i z racji tego nadają się do przebywania wśród innych ludzi, stanowiąc doskonały materiał na przyszłych zarządzających, ale nie są „energetycznymi” liderami.
Jednakże oni też się boją otaczającego świata, lecz w przeciwieństwie do tych opisanych na początku, jawnie przyznają się do tego, że się boją. Jednakże, jeżeli w coś wierzą, to pójdą za tym w ciemno. Będą lojalni i wierni, będą skupieni na tym, co może przynieść korzyść tym, którzy są wokół nich. Będą otwarci i gotowi do pomocy. Ale nie będą robić tego, w co nie wierzą. Wejdą całym sercem w to, w co uwierzą i będą o to walczyć dla dobra wszystkich w to zaangażowanych, ale odejdą natychmiast, jeśli poczują się zdradzeni czy oszukani. Czy będą idealnymi pracownikami? Idealnymi dla kogo?
Tak jak zaznaczyłam na początku, pokazuję 2 główne nurty Generacji Y, i oczywiście należy mieć świadomość, że tęcza Generacji Y ma wiele barw. Jednakże te 2 są najbardziej charakterystyczne. Obydwa nurty chcą zmienić to, co widzą dookoła siebie według tego, co mają w głowach i w sercu. Oba nurty, tak samo jak jak ich poprzednicy, chcą zmian na lepsze.
Czy my, przedstawiciele Generacji X jesteśmy przygotowani na dokonanie dobrych wyborów w zatrudnieniu przyszłych pracowników? Czy posiadamy narzędzia, wiedzę do tego, aby ten wybór był prawidłowy? Co powinniśmy zrobić, aby stawić czoła nowym wyzwaniom przy wyborze odpowiednich pracowników, takich, od których przecież będzie zależeć nasz los? Czy sami jesteśmy gotowi na zmiany, które są niezbędne, aby wyjść na przeciw całokształtowi zmian w otaczającym nas świecie?
O tym napiszę w kolejnej części, czyli Generacja Y cz.2 już wkrótce. Jeśli chcesz szybko otrzymywać kolejne artykuły, możesz je po prostu subskrybować (u góry ekranu).
Obserwuj Elwira Stadnik na: 
